Biodex

Jullie lezen het goed. Biodex en geen biotex. Gisteren deed ik bij de sportfysio een knietest op de elektrische stoel, zoals hij ook wel wordt genoemd. Heel grappig wordt er dan in de sportzaal geroepen: “Ben je er levend vanaf gekomen?” Deze test laat de spierkracht in de hamstrings en de quadriceps zien, oftewel de achterkant en de voorkant van je bovenbenen. Via geavanceerde apparatuur komt de uitslag in de computer. Geweldig dat dit allemaal kan. En ook heel nuttig om dat nu ook eens echt te weten. Mijn rechterbovenbeen is qua omvang altijd al dunner geweest dan de linker. En dat is sinds de kruisband pleitte is.

Ik klom op de “elektrische stoel”. Is dat ding in het echt ook zo hoog? Wie heeft er ervaring, en kan het navertellen? ;-). Vervolgens werd ik in allerlei banden gesnoerd. Via mijn schouders naar de voorkant, om mijn middel en mijn bovenbeen werd vastgezet. Het was net echt ;-). Mijn onderbeen werd aan het apparaat bevestigd. Zie het plaatje, dat is makkelijker. Toen eerst oefenen en vervolgens 3 testjes. Eerst alles voor het goede linkerbeen, daarna het “slechte” rechterbeen. Ik weet niet meer precies hoe iedere test werd genoemd. De eerste twee tests waren 5 x heen en 5 x terug. De laatste 20 x heen en terug. En dat met alles wat je in huis hebt. De eerste test was kracht. Je geeft alles, maar dat ding komt bijna niet op of neer. De tweede was in iets lichtere vorm dan de eerste, maar dan licht je tempo hoger en de laatste was de “conditievoorhetbeentest”: 20 keer. Die gaat vlotter, maar na 10 keer kan ik zeggen ga je de verzuring in als je alles geeft, en dan gewoon doorgaan hé.

Vervolgens het rechterbeen. Dat ging ook allemaal goed. Op één of andere manier probeerde ik met het rechterbeen nog meer te geven. Ik had nu links kunnen “oefenen” en wist hoe het werkte. Dus dan denk je dat dat wel goed uit moet komen.
Tollend stapte ik van “de stoel” af. De resultaten kwamen uit het apparaat rollen. Hamstrings waren links en rechts nagenoeg even sterk. Bij de quadriceps was wel een verschil te zien, en dat alles in het voordeel van het goede linkerbeen. En dat ondanks dat ik de boel heb geprobeerd te saboteren ;-). Dat ding liegt niet. Bij de eerste test, zeg maar de bodybuilderstest, was het voordeel voor links iets van 21%. Bij de tweede test, laten we die de balcontactsportentest noemen, was het verschil rond de 18% en bij de derde test, voor de handigheid noemen we die de langeduurwerktest, was het verschil nog slechts 14%. De fysio hanteert een marge tussen links en rechts van minder dan 15%. Das mooi. Met test 1 + 2 heb ik niks. Houden we test 3 over. Nu even serieus: ziet er niet slecht uit, maar rechts valt er nog wat te winnen met de quadriceps. Uiteraard is er na een operatie altijd functieverlies van spieren. Daarnaast kan het ook zo zijn dat mijn rechterbeen altijd minder sterk is geweest. Wie zal het zeggen? In de sportschool en bij de sportfysio werk ik daar ondertussen al weer een week of 3 aan. Dus daar gaan we lekker mee door. Hier zie je een filmpje van “het apparaat”.

Na afloop van de “ingreep” stond ik nog 12 minuten op de crosstrainer. En toen kwam de fysio aanlopen met de verlossende woorden:

“Het gaat goed. We gaan beginnen”

Ik glunderde. “Hoe gaan we beginnen. Ik dacht zelf aan minuutjes”, zei ik. “Heel goed”, zei hij. 10 x 1 minuut met een 1 minuut rust gaan we mee beginnen en dat 3 of 4 keer per week. Dan is het afwachten wat de knie gaat doen. Houdt ie het. Komt er een reactie? Vocht? “De meeste lopers willen te snel te veel”, zei hij. “Eindelijk eens een verstandige loper.” ;-). Ik zei: “Ja, mijn vrouw is trainer, en die weet hoe het moet” ;-).

Anyway. En daar stond ik vandaag. Bijna 7 weken nadat ik mijn laatste pasjes deed. In korte broek, met echte hardloopschoenen en zonder tape op mijn knie. Het was spannend. Ik durfde nog niet teveel. Snelheid is niet van belang. Het gaat om het bewegen. De knie zal uiteraard van zich laten “horen”, als het maar verantwoord is. In mijn plaatselijke parkje leek ik wel een echte start to runner. Gudy ging mee om alles te aanschouwen. Eerst wat inwandelen om goed warm te zijn, en daar kwam de eerste minuut. De minuut waar ik weken op heb zitten wachten. Heerlijk ging die. Wel voorzichtig en beangstigend. En geen knik in de knie. pieppieppiep…… dat was die al weer, 1 minuut wandelen… pieppieppiep… ik mag weer. Heerlijk. En zo lekker warm. Je zal morgen de marathon moeten lopen in dit warme weer, dacht ik nog. Ik ging al zweten. Nog lekkerder. En voordat ik het wist was de training voorbij. Nu afwachten of er een reactie op de knie volgt. Het voelde in ieder geval goed aan.

Morgen sta ik langs de kant. Ik begin op ongeveer 7 km aan de rechterkant van de weg. Daarna zet ik het op een fietsen en zal ik nog regelmatig voor jullie neus verschijnen. Alle lopers heel veel succes met jullie marathon. Maak er een mooie dag van. En gelet op de positieve reacties op mijn outfit van 1994, hieronder nog een trendy outfit uit 1991. Hier loop ik tijdens de Marathon Rotterdam op de Spinozaweg net voorbij station Lombardijen. Voor de lopers is dat morgen op 9,4 km. “Running Rotterdam is the limit.”