De toeschouwer

De toeschouwer heb je bij sportevenementen in alle vormen en maten. De (over) enthousiaste, de luidruchtige, de zenuwachtige (nagels bijten), de meelevende, de herrieschopper, de berustende (Feyenoord), de stille, etc. De toeschouwer gaat naar een sportevenement omdat hij (we gaan er gemakshalve vanuit dat het een man is. Bovendien vindt de Nederlandese Taalunie ook dat het een man moet zijn is) bijvoorbeeld aanhanger is van een club of van de betreffende sport. Er zijn toeschouwers, ook wel supporters genoemd, die zich uitdossen in allerlei kleuren en rare shirts. Soms hebben ze met “de club” te maken, anderen keren gaat het erom om juist zo lollig mogelijk voor de dag te komen en mee te doen met de polonaisesfeer. Toeschouwers zijn ook nodig voor het binnenbrengen van de nodige financiën. Een duur entreekaartje en een frietje met een koel biertje levert de nodige pingels op. De toeschouwer verricht heel goed werk. Zonder toeschouwer zou er in sommige gevallen geen sportevenement zijn. Een voetbalstadion met lege stoeltjes motiveert niet echt om flink je best te doen. Bovendien is het de vraag waar al die over het paardgetilde voetballertjes van betaald zouden moeten worden. Of een Coolsingel zonder een luidjuichende menigte die daar staan vanaf de eerste Keniaan tot aan de bierbuik (we gaan er vanuit de het een man is), die in het café een weddenschap heeft verloren en nu de marathon ‘moet’ lopen. Er zijn ook sportevenementen waar geen toeschouwers zijn, bijvoorbeeld een marathon in de provincie Groningen. De sporter weet dat van tevoren en vindt het heerlijk om geen herrie om zich heen te hebben.
Ondertussen behoor ik tot het peloton van volleerde toeschouwers en eet ik regelmatig een frietje met een biertje ernaast. De benodigde evenementen ben ik de afgelopen weken afgelopen. Gewoon, omdat het toch leuk blijft om naar de hardloopsport te kijken of om Gudy of andere bekenden aan te moedigen.

Inge de Bruijn met Gina en Gudy bij de Kikarun

Gisteren was ik ook weer eens toeschouwer, en wel bij de Kikarun in Rotterdam, waar Ton een flinke hand in de organisatie heeft gehad. Een feestelijk evenement moet ik zeggen. Zo kwam het op mij over. Druk bezocht en uiteraard voor een heel goed doel. En tja als je niet sport, kom je ook niet op de foto. Komende donderdag is de traditionele Paardenmarktloop in Oud-IJsselmonde. De organisatie heeft hele leuke foto’s op hun website staan. Met de organisatie van de Paardenmarktweek heb ik in het verleden bij het maken van hun website goed contact gehad. Ook daar zal ik weer langs de kant staan om de hardloopsport te aanschouwen en de nodigde bekenden aan te moedigen.

Uiteraard sport ik nog wel. Maar dan zonder toeschouwers. Zo kom ik op de  sportschool of race ik op mijn tweedehandsmarktplaatsje door de polder. Gisterenmorgen toevallig nog 80 km onder de wielen voorbij laten gaan. Voor 9 uur zat ik al op de fiets. Het was prima fietsweer. De zon zat nog achter de wolken.

Het hardlopen is niet meer wat het is geweest, als het ooit al iets is geweest. Kon ik de afgelopen weken nog wel een kilometer of vijf vooruitkomen, de laatste trainingen gaan steeds slechter. De knie is te instabiel en ik ga er doorheen……… en dat bij een tempo van misschien 8/9 km per uur. Tijd voor een operatie. En deze is ondertussen gepland op 19 juli. De operatie zal uitgevoerd worden door de clubarts van FC Dordrecht, ook bekend als de de arts met het nationaal record kruisbanden verwisselen. Het schijnt dat het in een half uurt gepiept is. De revalidatie duurt wat langer. Ooit zal ik geen toeschouwer meer zijn.

Weekendje Texel

(Foto: een-foto.nl / Erik van Echten)

Vorig jaar schreef ik me als deelnemer in voor de 60 van Texel. 60 kilometer hardlopen op één van de zwaarste parcoursen van Nederland. Daar had ik wel een keer zin in. De loopkilometers deden het goed eind 2010 en begin 2011. Tot het moment, eind januari 2011, dat mijn knie ermee ophield. Hoe dit is afgelopen weten de meeste lezers wel.

Niet getreurd. Gudy zou met 3 Energieladies (Anne-Marie, Joke en Silvia) de estafette gaan lopen, Stayokay was geboekt en de zon scheen. Er stond dus niets in de weg om toch naar Texel af te reizen. Bovendien wilde ik dit evenement wel eens van dichtbij meemaken.

Vrijdag
Op Goede Vrijdag vertrokken we in de ochtend, met de fietsen achterop de auto, richting Texel. Kennelijk waren we niet de enige die het eiland opwilden. Half Duitsland was ook weer present. Ik durf te beweren dat we zonder onze oosterburen failliet gaan. Anyway, na een tocht van 6 uur en 10 minuten (inclusief lunch en veel stilstaan richting de boot), kwamen we aan in Den Burg.

Na het inchecken en het opmaken van de bedden (dat moet jezelf doen in de Stayokay) werd het tijd om de boel te verkennen en een hapje te gaan eten. Dat deden we met clubgenoten Toon en Gina. Gina stond voor haar ultradebuut en lustte wel een stevige biefstuk. We kwamen uit in de Smulpot in Den Burg. We zaten net koud aan ons tweede biertje toen de energieladies zich meldden. Via de digitale weg waren zij op de hoogte van onze verblijfplaats. Borden, bier en wijn werden naar een grotere tafel geplaatst. Later sloten ook nog de hongerlappen Martine en Ingrid aan. Een goed begin van een mooi weekendje Texel.

Zaterdag
Op zaterdag al weer vroeg uit de veren voor een heerlijk ontbijt in Stayokay. Voortreffelijk verzorgd, moet ik zeggen. Daarna gingen de energieladies trainen en mocht de coach kon ik mee op de fiets. Na de koffie, via het dorp (krantje gekocht), op de fiets naar het strand. Want het was immers “zomer”. Zomerse temperaturen dwongen ons er toe om op het strand te gaan liggen. Later in de middag toen we goed rood gekleurd waren, konden we voor de soep aanschuiven bij Toon en Gina op vakantiepark Hoogelandt. Het biertje De soep smaakte goed. Later op de avond, toen de soep was gezakt, werd de maaltijd genuttigd bij de Steenenplaats in Den Burg. In de Stayokay kon altijd nog een afzakkertje worden genomen. De bar was er gezellig genoeg voor. Zeker met vele bekende hardlopers.

Zondag

Op aandrang van Martine deze dag werd er een flink stuk gefietst. Ik had mijn garmin niet om, maar de 50 kilometer moet wel zo’n beetje gehaald zijn. Via een omweg (verkeerd gefietst) kwamen we eerst in Oudeschild. Daar was nog niet heel veel te beleven om 10 uur in de ochtend. Toen verder langs de oostkust van het eiland naar het noorden. Stukje landinwaarts Oosterend. Een lief klein plaatjes, waar de tijd had stilgestaan. In het plaatselijke restaurant werd een cappuccino gedronken. Toen we daar op het terras zaten, wist ik al dat het de volgende dag zwaar zou worden voor de lopers. Het was enorm warm uit de wind. Vervolgens door naar De Cocksdorp. Langs de Oostkust waar de lopers morgen op de terugweg zouden lopen. Een enorme lange weg, waar geen eind aan kwam. Onderweg tientallen, nee duizenden lammetjes. Grappig om te zien hoe zij soms in het zonnetje lagen te luieren. In De Cocksdorp was het wat levendigere. Uiteraard tijd om wat te eten. Dit keer vis aan een echt Texels kraampje. We moesten door naar de kop van het eiland. De vuurtoren wilde ik in het echt zien. Gelukkig kon Martine daar persoonlijk controleren dat we hier helemaal op de fiets naar toe waren gekomen. Vervolgens langs de Westkust, over een grote deel van het parcours van “de 60″ terug naar beneden. Via De Koog kwamen we uit bij paal 17 waar nog even op het strand werd gelegen. Er stond een  fris windje, wat ons uiteindelijk deed besluiten om niet te lang te blijven liggen. Hopelijk was dit een goed, fris voorteken voor de wedstrijddag van morgen. Bij terugkomst bij de Stayokay was het behoorlijk druk geworden op het terras. Verschillende lopers hadden de oversteek naar het eiland gemaakt. Uit de wind op het terras was het toch wel weer warm. Vanaf 17.30 uur kon er worden aangeschoven voor de pastamaaltijd, die ook bij dit arrangement hoorde. ’s Avonds werden er twee lezingen gehouden. Door Jan-Albert Lantink en Luc Krotwaar. Een dag later zou blijken dat zij allebei winnaar werden op hun afstand van respectievelijk 120 km en 60 km. De lezing van Luc heb ik bijgewoond. Na een afzakkertje Skuumkoppe in de bar was het tijd om te rusten.

Maandag
Ik was te lui om uit mijn bed te komen te laat voor de start van de 120 km. Niet zo raar, want deze was om 04.35 uur. Uiteraard zijn er bikkels die wel op tijd aan de startstreep stonden. En niet alleen om de lopers uit te zwaaien, maar ook om mee te lopen: Leonie en Richard stonden aan de startstreep en haalden ook de eindstreep. Diep respect om zo’n afstand af te leggen in ongeveer 12,5 uur.

De Energieladies zijn er klaar voor. Het te lopen deel van het parcours is bekend.

Om 10.35 uur was de start van de 60 km bij het NIOZ. Met de auto heb ik de energieladies daar naar  toegebracht. Zij zouden een uur later van start gaan. Nu ik er toch was kon ik mooi mijn shirt en startnummer afhalen. Toch jammer dat ik niet met dit mooie startnummer het rondje eiland kon lopen. Het was druk bij de start. Vele bekenden kwam ik tegen. Teveel om op te noemen. Ik zou zeker iemand vergeten. Zoals gezegd waren de 120 km-lopers om 04:35 uur van start gegaan. Het eerste rondje eiland liepen zij tegen de klok in. Het keerpunt lag bij de start van de 60 km. Zo konden Leonie en Richard al voor de start van de 60 km aan hun tweede rondje beginnen.

Precies om 10.35 uur klonk het startschot van de 60 km. Ik drukte mijn garmin aan, zodat ik later op de dag precies zou weten hoelang de race al bezig was. En daar ging de stoet. Het waren er veel. Later las ik dat ongeveer 343 lopers waren gestart en dat er slechts 224 de finish binnen de limiet van 7 uur wisten te bereiken. Van de 25 starters op de 120 km finishten 18 lopers binnen de limiet van 13 uur. Hier zie je de volledige uitslag staan.

Nadat ik de energieladies succes had gewenst ging ik met de auto terug naar de Stayokay. De garmin draaide gewoon door. Het was bijna uitgestorven bij de Stayokay. Ik nam nog een lekkere cappuccino en sprong vervolgens op de fiets. Ik fietste eerst richting het 30 km punt. Met de fietsknooppuntenkaarten was het handig om op de juiste plekken te komen. Op het 30 km hoefde ik niet eens zo heel lang te wachten op de eerste lopers van de 60 km. Er waren al een paar 120-lopers gepasseerd. Na 2:01 kwam Luc Krotwaar als eerste langs. Daarna o.a. Olivier Jacques, Pascal van Norden, Marc Papanikitas, Jan van der Marel, Pieter Mans, clubgenoot Aart-Peter Baan en Ronnie Duinkerken. Ik besloot om met Aart-Peter mee te fietsen. Ik zag en hoorde dat hij het niet makkelijk had. Helaas heeft hij de strijd bij 35 km moeten staken. Jammer.

Clubgenoten Aart-Peter, Mark, Andy en Gina (foto’s: Bjorn Paree)

Bij 35 km ben ik een tijdje in het zonnetje blijven zitten. Achter het duin was het bijzonder warm. Hier aan de noordkant van het eiland zag je soms elementen van “de hel van het noorden“. Vele bekenden kwamen op dit punt voorbij. Onder andere Patrick, die heel sterk liep, en die ik later op de dag eindelijk een keer de hand kon schudden. Na een tijdje stapte ik op de fiets en ben het parcours verder afgereden. Hier en daar kon ik wat mensen aanmoedigen. De energieladies kwam ik op ca. 44 km bij het wisselpunt tegen. Later ben ik nog een tijd op 55 km gaan staan en ben ik vanaf daar met enegielady Joke naar de finish gefietst. Als ik de autokilometers eraf haal fietste ik die dag 47 km (garmincijfers).

Het was mooi om dit weekend mee te maken. Iedereen die finisht, eigenlijk iedereen die hieraan begint, is een held. Ik kan zeggen dat je dit niet zo maar even doet. Zeker deze editie was bijzonder zwaar. Ik zal eens zien of ik er op 1 april 2013 weer bij kan zijn.

Meer foto’s kun je zien van Bjorn (120 km / 60 km), Erik, Milo, Arco en John en Ans.

Dan nog een mededeling van huishoudelijke aard, bijkomend nieuws: De knie. Fietsen ging perfect. Na de 10 x 2 minuten van 17 april had ik wat reactie op de knie. Volgens de fysio irritatie van het kniekapsel. Door het gemis van de voorste kruisband moet de knie toch extra zijn best doen. Afwachten dus wat dat gaat worden. Die week nog een keer (niet soepel) gelopen. Afgelopen zondag op Texel weer 10 x 1 minuut gedaan. En dat ging wel weer. Dinsdag 5 x 1′ en 5 x 2′ in een iets vlotter tempo. Woensdag een klein beetje reactie op de knie en donderdagavond een rustige 10 x 2 minuten. Gelukkig is 1 april 2013 nog heel ver weg.

De sportschool

Kiekeboe…. Ik ben er nog hoor. Op loopgebied gebeurt er de laatste weken niets spannends. Alhoewel het de laatste week weer ietsje beter gaat. Er is wat meer vertrouwen in de knie. Zo liep ik afgelopen week twee keer 15 km. Uiteraard zwaar in de tape en op een heel rustig tempo. En dan voelde ik soms nog een beetje instabiliteit in de knie. Maar ik ben blij dat ik nog wat kan hardlopen zo. Komende zondag wil ik ook gewoon starten bij de 4e marathon trainingsloop van CAV Energie. Uiteraard in de 32' per 5 km-groep en dan zie ik wel hoelang ik het kan bijbenen. Zolang en zoveel mogelijk bewegen totdat je op de operatietafel ligt, blijft toch het beste.

En zo ben ik dan ook lid geworden van de sportschool. Afgelopen week was ik zelfs 3 keer present. Ik, die vroeger niets van een sportschool moest hebben. Een paar minuten zinloos aan een apparaat met halters gaan staan trekken. Ik had het na 2 minuten al gezien. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik het nu zelfs leuk ga vinden. Ik heb al met een groepsles meegedaan. Veel vrouwen in veel te wijde shirts en broeken staan met een rood hoofd te zwoegen en te zweten. En ik doe mee. Ik ben zelfs al clubgenoten van Energie tegengekomen. Je kan ook nergens stiekem trainen. Mijn favorieten zijn de crosstrainer en de spinningles. Ook wel RPM genoemd als je het op een hippe manier wil zeggen, dat je op een fiets zit, die geen meter vooruit komt.

Op de crosstrainer houd ik het ondertussen een uur vol. Gemiddeld kom ik dan virtueel 7 km verder. Ik kijk meestal naar de televisieschermen en zie programma's voorbij komen waarvan ik het bestaan amper wist. De dog-whisperer op National Geographic Channel. Een kerel die met honden "kan praten". Fascinerend om te zien hoe hij het gedrag van de baasjes honden binnen no-time 180 graden kan draaien. En discovery channel, met duikers die tussen van die enorme haaien zwemmen. Dan ga je wel sneller trappen op je crosstrainertje. Ook grappig op de crosstrainer is om eens te kijken of je sneller gaat dan je buurman of -vrouw. We zijn tenslotte allemaal mensen. Vorige week stond er een klein mannetje naast me. Ik denk iets ouder dan ik. Ik zag dat hij ook op mijn displaytje keek. Dus dan mag ik terugkijken. Duidelijk was dat ik sneller ging dan hij, en dat mijn hartslag toch wel 25 slagen per minuut lager lag. Hij wist natuurlijk niet dat ie met een (geblesseerde) marathonloper van doen had ;-). Hij snapte er geen sodemieter van, en keek nog een paar keer. En dat, terwijl ik juist bezig was om een sprint in te zetten. Al snel gaf hij het op en is denk ik zumba of zo gaan doen. Zaterdag was er weer een kijkmoment. Een wat zwaardere vrouw met van die enorme wijde doeken, bekeek mijn displaytje. Bij een tempo van oom agent was haar hartslag 159!! Ik heb ook even geprobeerd dat tempo aan te houden en kwam ergens laag in de 90. Volgende keer ga ik naast iemand staan, die ik niet bij kan houden.

Dan heb je in de sportschool van die hele brede jongens, die wel 200 kg of meer naar het plafond duwen. Je ziet ze altijd, en zitten altijd in de "duistere" hoek. Je zou bijna zeggen dat daar nog meer gedaan wordt dan alleen maar zware metalen de lucht in tillen. Uiteraard vind ik dat "liften" heel knap, want mij lukt het niet eens om een koekenpan boven mijn hoofd te houden. Zo heeft iedereen zijn specialiteit.

En dan is daar nog de spinningles of RPM, het is maar hoe je het wil noemen. Meestal is de instructeur een vrouw, een instructrice dus. Vaak zijn het jonge vrouwen, die van geen kleintje vervaard zijn en de zweep erover gooien alsof hun leven er van af hangt. Met ophitsende muziek in een razend tempo en al schreeuwend door de microfoon proberen zij de kudde spinners en masse af te beulen, zodat zij op het eind van de les nog de enige zijn die de laatste virtuele berg beklimmen en aan de top de bolletjestrui in ontvangst mogen nemen. Het is leuk om te doen. 45 minuten als een gek op de pedalen te keer gaan en soms zo hard fietsen door de opzwepende muziek en aanmoedigingen van de slavin instructrice dat je bijna met je fiets van de grond afkomt, is best leuk.  
En daarnaast doe ik ook nog de nodige krachttraining. Het meest voor de benen, maar ook wel de armen. Zo probeer ik in conditie te blijven en mijn beenspieren alvast wat sterker te maken, zodat de belasting op de knie straks minder groot is.     

Vandaag bezocht ik de anesthesist in het ziekenhuis. Met haar besprak ik de mogelijkheden van verdoving tijdens de kijkoperatie. Algehele narcose, een ruggenprik, waarbij heel je onderstel "door de wereld" bungelt en als je in je broek zeikt er niks van merkt of een blokverdoving. Hierbij wordt slechts het ene been verdooft. Ik als "held" heb voor het laatste gekozen. Bij een blokverdoving worden bepaalde zenuwen die naar het been lopen verdoofd. Dit zou met 2 prikken mogelijk moeten zijn. Voordeel is dat je na de operatie het andere been direct kunt belasten. Volgende week dinsdag de 22e februari 2011 ben ik aan de beurt en zal ik de spinningles even moeten missen.

Nieuw jaar, nieuwe kansen

Een nieuw jaar, met nieuwe kansen. Kansen op gebied van werk, sportiviteit, etc. Ik wens iedereen een mooi, gezellig, liefdevol, sportief en vooral gezond 2011 toe.

2010 sloot ik af met de traditionale oudejaarspuzzel van Radio Rijnmond. Helaas dit jaar geen prijs. Ook ik was in "het addertje onder het gras" getrapt, waardoor de slagzin iets anders moest zijn dan gedacht. Zelfs met één foutje red je het dan niet om tot de prijswinnaars te behoren. Na 4 jaar op rij prijs, kon het niet uitblijven dat het een keer mis zou gaan.

Misschien zag je het in mijn jaaroverzicht al. Op 31 december liep ik de Oliebollenloop in Schoonhoven. Met een groepje Energiers reizen we meestal op de laatste dag van het jaar richting Schoonhoven om daar na afloop overheerlijke oliebollen te eten, maar ook om te lopen. Omdat er nog wat wegen glad waren was het parcours aangepast. Zo was de 10 km 10170 meter geworden en de 15 km 15650 meter. Ik liep de 10 km. Het ging best goed. Ik kon in een groepje meelopen en de kilometers tot het eind rond de 4'30" houden. Op 10 km op mijn garmin had ik een tijd van 44'48" staan. Dat is in ieder geval weer sneller dan mijn twee 10 km's in oktober. Hier vind je de garmincijfertjes en hier de uitslagen.

Een nieuw jaar, met nieuwe kansen. Daar denken ze bij Unox anders over. Schreef ik twee jaar geleden over het mooie unoxmeisje dat de zee uitkwam tijdens de nieuwjaarsduik en alle aandocht trok. Het is duidelijk dat de crisis ook bij Unox heeft toegeslagen en zij dit jaar geen beter "exemplaar" ten toneel konden spreiden. Geenstijl zocht wel goed en vond een andere unoxbabe.

Over tot de orde van de dag: hardlopen. Want daar moet het hier overgaan. In 2010 kwam ik op 3 km na aan 2400 km. Voor mij is dat – gezien de laatste jaren - veel. Teken dat ik de blessures redelijk onder controle heb kunnen houden. Om deze lijn door te trekken ben ik op 1 januari gelijk weer aan de slag gegaan. 8 km om de alcohol te verdampen en de oliebollen te verbranden. Op zondag hadden de jongens van Energie afgesproken om het parcours van de 23 km trainingsloop te gaan lopen. Laat deze nu vlak langs mij huis komen. Ik besloot de laatste vakantiedag wat langer in bed te blijven liggen en pas op 8 km aan te sluiten. Met mijn nieuwe camelbak op mijn rug kon ik de grote groep op 8 km gelukkig nieuw jaar wensen. Trainer Kok maakte met zijn nieuwe HTC Desire foto's. Ze waren prachtig ;-). Kijk maar eens. Zoals ik al zei, we liepen met een grote groep. Over de Van Brienenoordbrug naar het keerpunt en zo helemaal terug naar de club in Barendrecht. Toen ik daar was aangekomen mocht ik nog terug om de 23 km vol te maken. Tot 20 km liep ik in een tempo van 5'16" per km. De laatste 3 km heb ik rustig uitgelopen. 

In de groep zag ik ook Erwin van Diemen lopen. Na een lange slepende blessure is hij weer op de weg terug. Ik ken Erwin van onze vereniging. Maar er is een aantal webloggers die hem op een hele andere manier hebben leren kennen. Erwin schrijft columns. In deze columns neemt hij geen blad voor zijn mond. Hij levert kritiek en ventileert zijn mening aan het grote publiek. Vaak op een hilarische wijze schuwt hij niemand. Zelfs de kliek van de webloggers werd "aangevallen". Via deze link kan je nog een keer genieten van al het gekrakeel met 116 reacties en hier lees je de laatste column van Erwin: "Chinees".

Tijdens het loopje van zondag vroeg ik Erwin hoe het ging met het hardlopen en met de verkoop van zijn boek. Ik zei dat ik "Gestrikt" op mijn verlanglijstje voor kerstmis had gezet, maar dat ik andere cadeaus had gekregen. Ik heb hem beloofd het boek aan te schaffen en hierover iets op mijn weblog te schrijven. Bij deze. Het boek ligt ondertussen bij mij op tafel. Ik moet het nog lezen, maar ik denk dat ik er veel plezier aan zal beleven. Wil je het boek ook aanschaffen, dan kan dat via hardlopendezaken.nl. Oh ja. Een tip van Erwin voor webloggers, die zich aangesproken voelen: Scheur pagina 11 uit het boek, voordat je het gaat lezen.

Na een rustdag op maandag was het dinsdagavond weer Energietijd. Vergeleken met de afgelopen weken was het druk op de vereniging. Het ijs is van de straten, de vakantie is voorbij en de goede voornemens zijn weer op de koelkast geplakt, waardoor je weer in de rij moest staan om te kunnen douchen. Ook onze twee dames in de groep waren weer terug van hun holiday uit verre landen. Kok kondigde nog maar even aan dat in maart vermoedelijk de bekende weblogster als dame nummer drie binnen onze groep zal worden verwelkomd. De training bestond uit het afdalen en beklimmen van heuvels. De Heinenoordtunnel moest vier keer "genomen" worden. De afstand ligt ergens tussen de 950 tot 1000 meter. Herstel was 2' en dan weer terug. De plaatselijke fietsclub was ook in de tunnel aan het trainen, zodat het oppassen was als de mannen op hun stalen ros in de afdaling zaten. Door een prima afstemming van de fiets- en de looptrainer ging dat zonder kleerscheuren. Ik liep mijn tunnelsessies in 4'11"-4'09"-4'10"-4'05". Dan weer terug naar de club. Goh, wat stond er een koude wind. Op de Kilweg (hoe toepasselijk) mochten we nog een lange versnelling doen van 1380 meter. Hier deed ik 5'49" over (4'13" per km). Bij "thuiskomst" stond er weer 14,4 km op de teller. Garmin deed natuurlijk heel raar in de tunnel. Dit betekent dat de meter na 5 dagen in 2011 al weer op 45,4 km staat.

Komende zondag de eerste trainingsloop van Energie ter voorbereiding op de Marathon Rotterdam. Wil je ook meelopen, dan kan dat. Hier lees je er alles over. De eerste loop gaat over een afstand van 23 km. En zo komt er iedere twee weken een stapje bij om op 20 maart te eindigen met 35 km. Ervaren marathonlopers zullen de groepjes (van 23' tot en met 32' per 5 km) voorlopen. Loop je alle 6 de lopen mee dan kan je een passe-partout kopen voor € 25,- en dan krijg je er een uniek functioneel loopshirt en reflectiehesje bij. (zolang de voorraad strekt).

Ondertussen staan de startlijsten van de 60 km en de 120 km van Texel online. Als ik goed kijk, zie ik 7 Energiers aan de start!! en kom ik zeker aan 20 webloggers. Uiteraard nog veel meer bekende namen op de startlijst. Misschien moet ik er zondag alvast een paar kilometer aan vast knopen: een nieuw jaar met nieuwe kansen.

Lopen met kerst

Wat doe je met kerstmis? Jezelf lekker voldouwen met eten en drank. Eén keer per jaar gaan we ons nog meer te buiten aan alle heerlijkheden. Dat is best lekker. Als tegenstrijd had ik bedacht dat ik meer moest hardlopen met de kerstdagen. De Eerste kerstdag gingen we op bezoek bij mijn schoonzus en zwager in de Hoekse Waard. Om precies te zijn in Strijensas. Dat is een mooi dorp om naar toe te lopen. Ik heb het namelijk al meer gedaan. Verder lopen is overigens niet mogelijk, want dan loop je het Hollandsch Diep in. Ik vertrok vroeg in de middag. Gudy kwam er later met de auto achteraan. Het was prima loopweer. Via Barendrecht liep ik door de Heinenoordtunnel. Vandaar richting Maasdam en via Strijen naar Sas. Het lopen ging goed. Ik had verwacht dat ik aan de 30 km zou komen, maar was al na 28 km in het dorpje. Om daar nog wat kilometers te maken moet je er weer uit lopen. Toch maar even gedaan, en zodoende kon ik na 29,4 km in een tijd van 2:41:27 aanschuiven aan het kerstdiner.

Met de familie kerst vieren is altijd leuk en zeker als er cadeaus gekocht zijn. Daarnaast hadden de kinderen bedacht een spel te spelen. Iedereen moest een fout, goud en oud cadeau meenemen. Met een ingewikkelde dobbelsysteem ging ik aan het eind van de avond naar huis met mijn eigen oude cadeau (je wilt niet weten wat dat is), de playboy met Patricia Paay (ook oud dus) en een kookwekker. De mooie cadeaus waren voor mij een hardloopmuts en een chipenkelband.
Het eten was uiteraard geweldig en we kwamen ongeveer om 23 uur van tafel. 

Nu Gudy gediplomeerd trainer is pakt ze alles aan wat ze leuk vindt om te doen. Voor haar Roparunteam begint ze op 8 januari 2011 met een start to run cursus, onder de naam: Start to 5  Ondertussen zijn er al meer dan 25 aanmeldingen. De lopers zullen via een 13 weken durende loopcursus naar de 5 km op de Coolsingel gebracht worden. Overigens wordt het shirt dat de deelnemers krijgen en het startbewijs gesponsord door de vakgroep orthopaedie en de Maatschap anesthesiologie, pijnbestrijding en intensive care van het IJssellandziekenhuis. Hiermee kan de volledige opbrengst ten goede komen aan de Roparun.
Waar ging dit bericht ook al weer over? Lopen met kerst. Juist. Op Tweede kerstdag liepen we samen in de omgeving van het IJspaleis, zoals het door de medewerkers ook wel wordt genoemd. Door de sneeuw door het Schollebos en het Prinsenpark op zoek naar geschikte trainingsrondjes voor de loopcursus.

Ik tipte jullie vrijdag over de kortingen die Wiggle heeft. Voor de lange duurlopen richting de 60 van Texel heb ik een Camelbak Classic 2.0 Litre Hydration Pack 2 Litre gekocht. Om de verzendkosten te omzeilen ook nog een paar compressiekousen en een pot hersteldrank van Powerbar.

Nu ik een weekje vrij ben trok ik maandag weer de schoenen aan. Dit keer een rustig rondje van ruim 11 km in een gemiddeld tempo van 5'44" per km. Gisteravond een clubtraining. Het is nog steeds stil op de club. Veel atleten zullen vakantie hebben, maar ook het weer speelt natuurlijk mee. Op het fietspad, waar de oude spoorbaan lag, liepen we 10 x 2' met 1' herstel. Halverwege was er een seriepauze van 2,2 km in duurlooptempo. Gemiddeld liep ik tegen de 15 km per uur. Rap dus voor mij. Aan het begin van de tweede serie kregen we de wind tegen en liet ik het de eerste versnelling "lopen". Joop nam mij daarna op sleeptouw, waarna de laatste ook weer vlot gingen.

Heb je deze ook vrij en nog tijd over, kijk dan eens naar deze circuittraining van de jongens en meisjes van Team Distance Runners.

Morgen nog een clubtraining met eindejaarsafsluiting (lees: eten en drinken) en vrijdag lopen we traditioneel de Oliebollenloop in Schoonhoven, met achteraf…… juist….. oliebollen. Dit wordt dan een week van meer dan 80 km. Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een sportief en gezond 2011.

Vakantie, sneeuw en 2011

Na de marathon van vorige week zondag, vertrokken Gudy en ik maandag voor een midweekje relaxen. Dat deden we in Landgoed 't Loo in 't Loo-Oldebroek. In Elburg werden maandagmiddag de boodschappen, na eerst een bak koffie en een soep te hebben genuttigd bij AC 't Harde, ingeslagen. Toen we buiten kwamen begon de eerste sneeuw al naar beneden te dwarrelen. Snel naar ons huisje met zonnebank, sauna, vaatwasser, senseo, flatscreen (ook in de slaapkamer), magnetron, en nog meer van dat soort zaken die ervoor zorgen dat je je huisje niet meer uit wil. Op dinsdag is de kou getrotseerd door een mooie boswandeling. Woensdag werd Zwolle bezocht en konden de nodige kerstinkopen worden gedaan. Donderdag was een regenachtige dag. Lekker binnen blijven dus en films kijken. Gedurende deze week keken we TBS, De hel van '63, Public Enemies, Terug naar de Kust en De Dominee. 

Hardlopen? Wat zeg je nu? De hardspullen gingen weer netjes en schoon in de tas mee naar huis. Op vrijdag, de sneeuwdag, terug naar Rotterdam. Tot Utrecht was de weg goed te berijden. Vanaf daar werd het minder. Omdat we de spits voor waren, was er geen file. Wel rustig rijden. In 2,5 uur waren we thuis. Dat viel reuze mee in vergelijking met mensen die later die dag de weg opgingen.

Bij thuiskomst zag ik tussen de post een grote envelop liggen. Grote enveloppen trekken altijd meer de aandacht. Wat was dat nou? Eens goed kijken. Er zat een kaartje bij. Een kaartje van Jacqueline met dank voor het maken van de schema's en het haaswerk in Spijkenisse. En wat zat er nog meer in de enveloppe. Een paar Asics hardloophandschoenen. Was Jacq vorige week zondag toch nog goed bij de les. Ik had mijn handschoenen met gaatjes laten zien (ooit eens flink op mijn snufferd gegaan) en had zelfs gezegd dat ik de avond ervoor nog een "duim had dichtgenaaid". Dat heeft ze goed onthouden. Ze zitten heerlijk. Bedankt Jacq. 

De oude en nieuwe handschoenen 

Zaterdag was het weer tijd om me in te zetten voor het goede doel. Op winkelcentrum De Terp in Capelle aan den IJssel heb ik staan collecteren voor de RoPaRun. Veel teamleden van Team 78 stonden die dag op verschillende winkelcentra. Ik ben benieuwd wat dit heeft opgeleverd. Het liep best goed.

Voor vandaag had ik het plan om 10 km te lopen tijdens de Kerstloop van CAV Energie. Zoals bekend gingen weinig hardloopwedstrijden (en voetbalwedstrijden) door. Zo ook de Bruggenloop in Rotterdam. Deze loop, die voorheen in februari werd gelopen, is in 2009 verplaatst naar de gezellige decembermaand, zoals de organisatie aangaf. Ook vorig jaar in december 2009 werd deze loop afgelast. Dit betekent dat de laatste Bruggenloop in februari 2008 is gelopen. Nu wordt het weer wachten tot december 2011: Bijna 4 jaar geen Bruggenloop. Zou deze loop de Halve Marathon Rotterdam achterna gaan of wederom naar een andere maand verplaatst worden?

Een afgelasting had ik al zien aankomen en besloot daarom gisteren al 10 km door de sneeuw te rennen. Ik kon net binnen het uur blijven. Vandaag was het niet beter met het parcours. Met Gudy trok ik er 7 km op uit. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Het was genieten. M'n voeten zakten diep in de sneeuw. Het was lekker. We bleven net onder de 7' per/km

Voordat we het weten staat 2011 weer voor de deur. We beginnen op 9 januari 2011 met de marathontrainingslopen van CAV Energie. Organisator Kok trekt weer alles uit de kast. Wil je in een geleidelijk (rustig) tempo naar je voorjaarsmarathon toewerken, dan ben je van harte welkom. Hier lees je meer over de lopen.

In de planning richting de 60 van Texel staan achtereenvolgens de Midwinter Marathon, Binnenmaas Marathon en de Marathon Rotterdam op het programma. Uiteraard tussendoor de nodige (lange) trainingen. Misschien is het wel leuk om met een groepje de Binnenmaas Marathon als duurloop te lopen. Er zijn velen atleten die voor de 60 van Texel gaan, zodat het gezamenlijk lopen van de nodige kilometers (in een kille polder) uitkomst kan bieden. In Rotterdam heb ik het plan om over de marathon ongeveer 4 uur te gaan doen. Waarschijnlijk zijn er wel atleten die deze tijd aanspreken. Ik zou zeggen, sluit aan…… en geniet. Verder staat er, behalve de Leiden Marathon en de Roparun, nog niets vast. 

Zal RH weer deelnemen aan de Kustmarathon op 1 okober 2011? (deze foto komt uit het Kustmarathonboek 2010)

Spijkenisse Marathon met p.r. garantie

Komende zondag staat hij weer op het programma, de Spijkenisse Marathon. De vijfde editie alweer. Een lustrum. Nog niet voor mij, want ik sta voor de 4e keer aan de start. Ieder jaar heb ik redelijk loopweer meegemaakt. En nu, midden in de periode als Koning Winter alles uit de kast haalt, lijkt het toch weer een mooie loopdag te gaan worden: Vrijwel droog, 6/7 graden en een zwakke noordwesten wind, kracht 3.

2007
Zoals bekend loop ik nog wel eens een marathon. Zo ook 3 jaar geleden. Het was zondag 9 december 2007. Dit keer had ik met Karel en Arjaan afgesproken om met hen mee te lopen. En je weet, als ik meeloop (meer doe ik echt niet hoor), dan is dat garantie tot succes ….. hmmm ;-). Maar ik deed het (als zo vaak) niet alleen. Clubgenoten Frans, Peter en trainer Kok (op de fiets) zaten ook in het begeleidingsteam. De Catweazle toverdrankjes die Kok voor Karel moest maken, hebben ook zeker geholpen. Na 35 km was Arjaan nog zo fris, dat hij wegspeert naar een dik p.r. (3:42). Wij bleven bij Karel, die de laatste kilometers de Oude Maas voor de Rijn aanzag, maar toch bijna een half uur van zijn p.r. afliep en finisht in 3:49. Ik loop die dag mijn 40e marathon. Hier lees je het hele verhaal.

2007: Arjaan (met pet links), Frans er achter (met pet), Karel en RH in Energieshirt en Peter in blauw jack 

2008
In 2008 stond er wel een hele bijzondere editie van de Spijkenisse Marathon op het programma. Op initiatief van Ton liepen we met 11 Energie-atleten onze centipedemarathon: met z'n elven aan elkaar gebonden door middel van een elastiek. Een brok ervaring aan een touwtje: 320 marathons met een gemiddelde p.r.-tijd van 3:12. En dan moet je natuurlijk het nodige doen om de aandacht te trekken. Zelfs de krant werd gehaald. En dat alles deden we voor het goede doel. Met een enorm succes wisten we een mooi bedrag binnen te halen voor Kika. Behoudens een parcourswacht die door het elastiek heenging, de koplopers een keer de verkeerde kant afsloegen (filmpje op 3:45) en een begeleidster met een lekke fietsband, liep alles verder prima en kwamen we in 3:54 over de finish. Zelfs een interview kon onderweg worden afgegeven (filmpje TV Rijnmond, wel RealPlayer nodig). Ik liep die dag mijn 50e marathon met startnummer 50 op mijn borst. Hier lees je het hele verhaal.

2008: PeterK, RH, PetervD, Fred, PetervS, Frans (niet zichtbaar), John, PetervG, Arjaan, Ton en Gerard (vlnr) in de laatste meter op de atletiekbaan van AV Spark

2009
Afgelopen jaar was ook weer een bijzondere met p.r.-garantie. Ik was niet helemaal fit en de vraag was zelfs of ik kon starten en dan ook nog zou finishen. Gelukkig was er nog een goeie haas ingehuurd: Jan. Dit keer was het Martine die naar een p.r. gelopen moest worden. Eigenlijk kan ik er kort over zijn. Het ging prima met ons allen. Met z'n drieën kwamen we over de finish met een geweldig p.r. voor Martine: 3:32. Die dag liepen er meer een p.r., zoals Leonie. Ik liep die dag mijn 57e marathon met startnummer 57 op mijn borst. Hier lees je het hele verhaal. 

2009: Jan, RH en Martine in de polders rond Spijkenisse

2010
De Spijkenisse Marathon met garantie tot succes. Je raadt het al. Voor komende zondag heb ik wederom een p.r.-garantie afgegeven. Jacqueline hoeft alleen maar mee te lopen. Dat het gezellig wordt met veel Energiers en webloggers aan de start, is een ding dat zeker is. Velen lopen de marathon, maar er zijn ook atleten op de andere afstanden actief. Gudy zal de 10 km lopen. Ik heb begrepen dat er aan nog een atleet een p.r.-garantie is afgegeven ;-). Hoe meer, hoe mooier. We gaan het zien hoe laat de Spijkenissebrug zal worden beklommen (foto). Ik heb er in ieder geval zin in. Oh ja, het wordt marathon 69 met startnummer 71. Het kan niet altijd prijs zijn. Alhoewel. Fijn weekend. 

2010: Zouden deze mannen weten hoe laat de p.r.-gangers het terrein van AV Spark op komen?

 

Vorm

Vorm! Wat bedoelen we ermee? Vorm heeft verschillende betekenissen.
In het algemeen is een vorm hoe iets zintuiglijk (tast, zicht, enzovoorts) op de mens overkomt. In de taal is de vorm de manier waarop de letters en woorden zijn samengesteld. In de sport drukt vorm of conditie de mate van training van het lichaam uit. In de muziek bestaat er een vormleer, een onderdeel van de muziektheorie. Een vorm is ook een voorbeeld dat wordt gebruikt om voorwerpen te maken, zoals een taart. In de wiskunde is een vorm een bepaald soort afbeelding. Dan is er ook nog de vorm van een voorwerp bijvoorbeeld cirkel, vierkant, rechthoek, ovaal of driehoek.

Wij sporters bedoelen natuurlijk de sportvariant. “Hoe is het met de vorm?”, hoor je dan wel eens. Een loper zal zeggen dat het wel meevalt met de vorm. Een loper dekt zich altijd in. “Tja, ik heb een pijntje hier” en meer van dat soort excuses om de “tegenstander” “zand in de ogen te strooien”. Ik doe er zelf ook aan mee. Altijd “lekker” klagen over mijn blessures, maar komende zondag wel mijn 11^e marathon van dit jaar lopen.

Een atleet kan ook in supervorm zijn. Deze vorm heb je misschien een paar keer in je loopleven. Dat je alles aankunt. Alsof je vliegt. Het gaat om de conditie waarin de sporter verkeert. Deze conditie verandert niet heel snel. Daar moet je weken tot maanden voor werken. Het afleggen van een test of het lopen van een wedstrijd geven een goede indicatie of je in vorm bent. Het woord vorm hoor ik ook wel eens vanuit een damesgroepjes roepen “Ik moet aan mijn vorm denken”. Dit heeft weer een hele andere betekenis en alleen er aan denken is vaak niet voldoende.
Ook Suarez is wel eens uit vorm, of nooit in vorm zag ik in dit filmpje. Maar dat is geen probleem voor deze jongen. Trainer Jol sprak hem onlangs moed in en zei: "Bijt je vast in de tegenstander." En dat nam hij wel heel letterlijk.

Hoe is het met mijn vorm? Tja. Ik mag niet klagen. Ik moet niet al te positief worden. Stel je voor. Lekker klagen gaat me beter af. Wat heb ik zoal voor mijn vorm gedaan de afgelopen week?

Vorige week zaterdag kwam ik op het lumineuze idee om heuveltraining te doen. Hoe verzin je het voor jezelf. Dat je het een ander nog eens “oplegt”, dat kan ik begrijpen. Maar jezelf kwellen met een heuveltraining, dan ben je toch wel van het masochistische soort zou je denken. Ik heb het dan ook niet te gek gemaakt op de Van Brienenoordbrug. 2 x 5 x een stukje naar boven (iets van 275/280 meter). Met de trap naar beneden, 1’ herstel; seriepauze 3'. De tempo’s naar boven gingen in ongeveer 4’11”. Totaal 6,5 km gelopen.

’s Middags mocht ik met Djoyce mee naar Utrecht. Djoyce is mijn sportmasseur waar ik nu ongeveer een half jaar mijn spieren laat verzorgen. En dat doet ze goed. Afgelopen zaterdag was ik het examenexemplaar van Djoyce voor haar officiële afzwaai als sportmasseur. Met vlag en wimpel (zevens en achten) is zij geslaagd. En wat moet je veel weten als sportmasseur zeg. Zo'n opleiding is niet eenvoudig. Wil je ook eens op haar tafel belanden, kijk dan op haar site. 

De inmiddels weer afgebroken Willemsspoorbrug in aanbouw waar nu ongeveer de Willemsbrug ligt

Zondag was het tijd om iets meer kilometers te maken en dan ook nog een beetje rustig aan. Het zonnetje scheen en het was heerlijk loopweer. Over de Van Brienenoordbrug kwam ik in het Kralingse Bos terecht. Daar was het enorm druk met lopers. Met een lus door de stad kwam ik over de Willemsbrug weer op zuid.  Na 19,5 km was ik weer thuis. En het tempo? Dat ging vrij makkelijk op 5’32” per km. Bpm 136. En daarvoor moest ik zelfs met “de handrem” erop lopen. Zou ik in vorm zijn komen?

Afgelopen week had coachtrainer Kok een niet al te zwaar programma voor de A-groep gemaakt. Dit met het oog op de marathon voor komende zondag. Dinsdag liepen we 16 km met daarin een 4 km en een 3 km in marathontempo. De eerste ging in 18’58”, de tweede in 14’38”. Donderdag een baantraining met 5 x 1000 en 200 herstel. Iedere 1000 moest 2” sneller. Gezien mijn huidige vorm mocht ik beginnen om de eerste 1000 in 4’46” te lopen. Bij afwezigheid van Ton werd mij de kop “opgedrongen”. PeterK, Robbert en onze nieuwe dame in de groep Esther volgden. Druk rekenend probeerde ik de opgegeven tijden te lopen. Iedere 200 meter had ik een meetpunt of we nog enigszins goed lagen. De eerste 3 gingen perfect: 4’46”-4’44”-4’42”. De vierde drukte ik net te laat af was ik net te laat. Helaas 4’41”. Toen werd het tijd om het programma in “de hoek” te gooien en nog een vlottere 1000 eruit te gooien. Dit resulteerde in 4’16”. Hier de data.

Komende zondag mijn 68^e marathon en mijn 1^e ’t is voor Niks Marathon met veel Energiers en webloggers. En zo te zien aan de twitterberichten van vandaag gaat het heel gezellig worden. Fijn weekend.

Fixpoints

Trainen in dit frisse weer vind ik wel lekker. Als het maar droog is en er niet teveel wind staat. Afgelopen zondag was ook zo'n heerlijke dag. De bomen zagen er mooi uit, voorzover er nog blad aan hing. Ik besloot een korte vlotte duurloop te doen. Ik moet altijd even opstarten, of beter gezegd de thermostaat van mijn lichaam een beetje opvijzelen. Daardoor gaan de eerste kilometer vaak niet zo vlot. Dat is ook niet belangrijk, de spieren geleidelijk op temperatuur laten komen is immers beter. Het ging lekker. Voor het eerst na Frankfurt, dat het weer een beetje soepel verliep. De marathon is uit de benen. Voor mij duurde het dit keer wel wat langer. Maar ja, ik word ook een dagje ouder ;-). Langs De Kuip liep ik via Vreewijk en Lombardijen mijn rondje. Heen stond er toch nog een licht briesje tegen. Halverwege kreeg ik "hem" in de rug. Het werd zelfs warm. Mijn jasje hield ik nog aan, maar de rits kon een flink stuk open. Gevolg was dat ik het tweede gedeelte sneller liep dan het eerste gedeelte. 10 km in 51'37". Zonder al teveel moeite. Bpm was 153.

Dan moet ik mijn clubgenoot Andy in de spotlights zetten. Vorige week zaterdag debuteerde hij in een regenachtig Troisdorf in Duitsland op een 6 uur ultraloop. Uiteraard liep hij een p.r. en dat deed hij ook nog eens in een clubrecord van 72421 meter. Hier lees je het verhaal van Andy. Reden voor hem om dinsdagavond na de training weer van die lekkere tompoucen uit te delen. Er waren zelfs atleten die er twee naar binnenwerkte. Zo lekker waren ze. En wat nog mooier was, Andy liep weer fluitend met de training mee. Ongelofelijk.

Die training van dinsdag deed ik mee met de A-groep. De zondag had mij vertrouwen gegeven. Met nog slechts één hamstringkous om, want één kant van die ellendige hamstrings vertrouw ik nog niet helemaal. Ik houd "de ellendeling" met de kous in bedwang. Het was niet druk op de training. Donderdag trouwens ook niet. Wat zou er zijn? Er "zitten" er wel een paar in de ziekenboeg. Zou dat het zijn? In ieder geval liep ik dinsdag en donderdag lekker achterin. Er waren geen slechtere atleten ;-). Dinsdag een ronde van ruim 3 km (garmin zei 3,1 km). De eerste moest in het 10 km-tempo, de tweede in halve marathontempo en de derde en laatste in marathontempo. Zo liep ik mijn rondjes in 13'20" (4'18" per km)-14'26" (4'41" per km)- 15'32" (5'). Ieder rondje 1'06" langzamer. Netjes dus. Totaal die avond 12,7 km.

In de kop van dit bericht heb ik fixpoints staan. Wat is dat nu weer? Weer een modeverschijnsel waar half CAV Energie over een paar maanden meeloopt? Of zijn het gewoon de fietsknooppunten? Dit onderwerpje heb ik al sinds Frankfurt in beeld. Op de marathonbeurs kwamen we ze tegen. Het zijn hele simpele magneetjes die er voor zorgen dat je startnummer op je shirt blijft zitten. De magneetjes zijn bijzonder sterk. Wil je geen speldenprikken in je shirt of met een startband om lopen, dan is dit de oplossing. Je kunt ze hier bestellen.

Ondertussen was het al weer donderdag geworden. Voor de A-groep van CAV Energie staat er dan een baantraining op het programma. Dit keer het volgende leuke programma: 5 x 400 + 4 x 400 + 3 x 400 + 2 x 400 p100w sp200w + 1000. De opdracht was, gelet op mijn huidige 10 km-tijd ongeveer rond de 1'44" de 400-tjes af te raffelen. Nu liep ik al (bijna) achteraan. Dus ietsje vlotter mocht wel. Het ging goed: Gemiddeld kwam ik aan 1'40". De afsluitende 1000 meter kon ik wel als laatste volbrengen in 3'55".

Gelukkig konden we van de week de verhelderende tweets van mijn grote sportheld Haile Gebrselassie lezen. Hij was onlangs op 25 km uitgestapt in de New York City Marathon met een blessure aan zijn knie. Hij had direct de handdoek in de ring gegooid en aangekondigd te stoppen met atletiek. Gelukkig is hij hier op teruggekomen. Hij gaat gewoon door en loopt in februari 2011 de marathon in Tokio. Hij moet doorgaan tot aan de Olympische Spelen in Londen in 2012. Dat zal ook zeker gebeuren.

Dit weekend staan er voor mij geen wedstrijden op het programma. Volgend weekend is het weer prijs en loop ik mijn 11e marathon van dit jaar. Dat gaat gebeuren in Geldrop bij de 't is (voor) niks marathon. Met wel 7/8 clubgenoten zullen we de marathon lopen. Ook een grote hoeveelheid webloggers zal present zijn. Van de foto hieronder zullen er zeker lopers aanwezig zijn. Het wordt voor mij een rustige marathon. Genieten van de natuur en de kilometers. Fijn weekend.

Ab stopt ermee

Vorige week is hij 74 jaar geworden. Afgelopen dinsdag gaf hij zijn laatste training en nam hij na ruim 20 jaar trainerschap bij CAV Energie in Barendrecht afscheid van dit vak: Ab Enters. Iemand van het eerste uur van onze club. Hij is namelijk het oudste lid van onze vereniging. En ook nog eens ere-lid. Naast het trainerschap heeft hij zich op meer fronten ingezet binnen de vereniging, en nog steeds doet hij dat, waaronder het beheer van de ledenadministratie.

Daarnaast denk ik bij Ab aan de Bongerdloop, de Zomertijdloop, de Drieluik, de Herfstloop en de Maasoeverloop, het rondbrengen van Kerst- en Nieuwjaarskaarten voor de clubkas, het Rabo Scholierenkampioenschap en het 4 mei comité, maar ook het zoethout en de wollen zwembroek ;-). In 2009 kreeg Ab de waarderingsspeld van de gemeente Barendrecht. En die krijg je niet zo maar.

Tijd voor iemand anders, dacht hij. Het is goed geweest. Tijd om de fluit, waarmee hij jaarlijks is te horen bij de Marathon Rotterdam, over te dragen. Na een uitvoerig gesprek met zijn zoon vond hij het mooi om nu te stoppen en niet door te gaan tot zijn 75e, zoals hij aanvankelijk had bedacht. Nu staan er twee enthousiaste opvolgsters klaar. En zouden die er nog wel zijn over een jaar?

Toen ik in 1999 lid werd van onze club mocht ik na 3 weken trainen bij trainer Sjef, die op zijn 75e is gestopt met het geven van trainingen, door naar de groep van Ab. Daar heb ik een jaar met veel plezier mogen trainen. Ik herinner me nog “de gevechten” met o.a. Koos Gouw, Ton Kuhlmann, Robert Vrijhof, Ruud Reurings, ect. voorin de groep. We deden niet voor elkaar onder. Er werd flink wat afgelachen. Toen ik daarna bij trainer Kok actief werd ben ik tijdens blessures of verminderde conditie nog regelmatig met zijn groep meegeweest. Trainer Ab stopt uiteraard niet met hardlopen. Dat doe je niet als je 74 jaar bent. Hij blijft lekker mee rennen. Ab bedankt. Het ga je goed en we hopen jou nog heel lang in je trainingsoutfit te mogen zien.
Hier staan de foto’s van afgelopen dinsdag, die gemaakt zijn door Jos.

Ab nog fris over de finish tijdens de Marathon Rotterdam 2006 

Dan mijn hardloopactiviteiten. Het zware benenweekend heb ik achter me gelaten. Dinsdag, tijdens het laatste kunstje van Ab, heb ik lekker getraind. Het was een pittig programma op de baan. Ab wilde zijn pupillen voor de laaste keer laten ploeteren: 2 x 200-400-600-800-600-400-200 p100w en een seriepauze van 3′. Ik liep met Peter. Ten minste, ik probeerde Peter bij te houden. En daar moest ik flink voor werken. Hier zie je alle data. Totaal die avond 12 km gelopen.

Donderdag was het de beurt aan de nieuwe trainsters. Gina begon. En het werd gelijk een leuke training. Nadat we een kleine kilometer hadden gelopen bleef ik even achter de groep en begon het heel, heel, heel, heel hard te regenen. Niet normaal. Plassen op de weg. Drijfnat. De groep was al door en ik vond het wel mooi en dook het NS-station in. Een deur die op slot had moeten zitten, zat niet op slot #fail #G4S. Ik vond het niet erg. Na een dikke 5 minuten nam het vocht vanuit de lucht duidelijk af. Ik liep weer door naar de plek waar een heuveltraining gedaan zou worden. Geen groep te zien. Dat begon lekker met de nieuwe trainers. Groep kwijt.

Ik ben terug gelopen naar de atletiekbaan en daar was de A-groep (ook net natgeregend). Ze waren zojuist klaar met de warming-up en ik kon gelijk “aanschuiven”. Deze avond was er een gastloper. Niet de minste: Michel de Maat. Met 2:15:14 deelt hij met Aart Stigter de 34e plaats van snelste Nederlandse marathonlopers aller tijden. Gelukkig kon hoefde ik hem niet bij te houden ;-). Heel mooi was dat Ton en Wim ook niet alles uit de kast haalde. En kon ik 10 km op de baan achter deze twee jongens aanlopen: 10 km, hoor ik je denken. Ja zeker: 5 x 400m (10km-tempo) – 400m gelijk door in dl1- 300m (5km-tempo) – 300m dl1 – 200m (1500m-tempo) – 200m dl1 – 100m (snel) – 100m dl1. Na 3 keer mochten we een seriepauze inlassen van 4′. Gelukkig trok Ton er niet heel hard aan, zodat wij alles zo’n beetje in een gelijkmatig tempo hebben gelopen. Ik was blij dat ik het kon volbrengen. Voelde aan het eind mijn bovenbenen wel. Zeker na de baantraining van dinsdag. Cijfertjes.

Na afloop van de training gaf Michel van RunningPoint een informatie-avond over het gebruik van de garmin. Jammer genoeg waren er die avond weinig leden op de training, zodat het in de kantine achteraf ook een beetje stil was. Stil in de zin van weinig mensen. Maar als Michel weer een tip lanceerde, was het zeker niet stil. Alle piepjes en het geroezemoes klonken dan weer door de ruimte. “Hoe doe jij dat?” Voor mijzelf was er niet heel veel meer te leren. Maar ik kan verklappen dat er nogal wat dummies in de zaal zaten. Michel deed zijn uiterste best om alle vragen te beantwoorden. Velen gaan nu het licht zien, letterlijk en figuurlijk, en ik ben bang dat ze nu nog sneller gaan lopen. Jammer voor de afwezigen dat zij nu de kortingsbon van 50% van Michel hebben gemist. Fijn weekend.